Dziś tak na przerywnik relacjach z Krośniewic mały wpis o przyjemnym do obserwacji a zarazem niezwykle ładnym ptaszku, mianowicie o Kwiczole.
Jest to ptaszyna z rodziny drozdowatych, i co ważne jest on dość duży jak na przedstawicieli tej familii. Wielkością jest bardzo zbliżony do kosa, czasem nieco mniejszy czasem i większy. Długość ciała między 24 a 28 cm, natomiast rozpiętość skrzydeł to około 45cm. Natomiast masa ciała dorosłego wpełni rozwiniętego osobnika mieści się między 80 a 140 gram.
Kwiczoły są dość popularne w naszym kraju (występują na terenie całej polski) i bardzo łatwo je zauważyć gdyż są bardzo aktywne (latają i skaczą z miejsca na miejsce - trochę takie ptasie ADHD) oraz są dość hałaśliwe i często odzywają się czkającym odgłosem, a czasem przypominającym kwilenie prosiaka. Zazwyczaj gniazdują w koloniach na obrzeżach zadrzewień, oraz w parkach.
Jeśli chodzi o ubarwienie to z wierzchu jest brązowy, a zadek i główkę ma szarą, natomiast sam ogon jest czarny. Klatkę natomiast ma gęsto nakrapiany ciemnymi plamkami na jasnobrązowym tle (podobno to beż). Między samcem a samicą istnieją minimalne różnice, możne je rozróżnić po kolorze sterówek, (samce mają zdecydowanie ciemniejsze), jednak ciężko jest je zauważyć, gdyż tak jak pisałem jest to szybki i ruchliwy ptak.
Jako siedlisko życia upodobał sobie skraje lasów , wszelkie miejskie czy śródpolne zadrzewienia, parki, skwerki z drzewami oraz wszędzie tam gdzie jest sporo zieleni, ale niezbyt gęstej. Niegdyś był bardzo płochliwym i skrytym ptakiem, ale obecnie przystosował się do życia wśród ludzi.
Na lokalizacje swojego domku wybiera zazwyczaj rozgałęzione konary na wysokości kilku metrów (ale zdarza się, że budują gniazda nawet kilkadziesiąt metrów nad ziemią), gniazdko ma postać miseczki zrobionej, z traw, liści, patyków, zespojonych gliną.
Pokarmem dla kwiczołów są różne małe bezkręgowce i owoce, najbardziej w okresie jesieni i zimy lubi owoce jarzębiny i jałowca- przez co kiedyś był uznawany za rarytas kulinarny, gdyż z natury był doprawiony a jego mięso cechowało się niezwykłym smakiem oraz aromatem. Jednak zdecydowanie bardziej preferuje różne robale, owady, dżdżownice itd.
Samica składa 5-6 jaj o kolorze niebieskozielonym, nakrapianych rdzawo brązowymi ciapkami.
Okresy przelotów
Przylot: III-IV
Odlot: X-IX
Gatunek licznie zimujący w kraju
Ciekawostki
Jest to ptaszyna z rodziny drozdowatych, i co ważne jest on dość duży jak na przedstawicieli tej familii. Wielkością jest bardzo zbliżony do kosa, czasem nieco mniejszy czasem i większy. Długość ciała między 24 a 28 cm, natomiast rozpiętość skrzydeł to około 45cm. Natomiast masa ciała dorosłego wpełni rozwiniętego osobnika mieści się między 80 a 140 gram.
Kwiczoły są dość popularne w naszym kraju (występują na terenie całej polski) i bardzo łatwo je zauważyć gdyż są bardzo aktywne (latają i skaczą z miejsca na miejsce - trochę takie ptasie ADHD) oraz są dość hałaśliwe i często odzywają się czkającym odgłosem, a czasem przypominającym kwilenie prosiaka. Zazwyczaj gniazdują w koloniach na obrzeżach zadrzewień, oraz w parkach.
Jeśli chodzi o ubarwienie to z wierzchu jest brązowy, a zadek i główkę ma szarą, natomiast sam ogon jest czarny. Klatkę natomiast ma gęsto nakrapiany ciemnymi plamkami na jasnobrązowym tle (podobno to beż). Między samcem a samicą istnieją minimalne różnice, możne je rozróżnić po kolorze sterówek, (samce mają zdecydowanie ciemniejsze), jednak ciężko jest je zauważyć, gdyż tak jak pisałem jest to szybki i ruchliwy ptak.
Jako siedlisko życia upodobał sobie skraje lasów , wszelkie miejskie czy śródpolne zadrzewienia, parki, skwerki z drzewami oraz wszędzie tam gdzie jest sporo zieleni, ale niezbyt gęstej. Niegdyś był bardzo płochliwym i skrytym ptakiem, ale obecnie przystosował się do życia wśród ludzi.
Na lokalizacje swojego domku wybiera zazwyczaj rozgałęzione konary na wysokości kilku metrów (ale zdarza się, że budują gniazda nawet kilkadziesiąt metrów nad ziemią), gniazdko ma postać miseczki zrobionej, z traw, liści, patyków, zespojonych gliną.
Pokarmem dla kwiczołów są różne małe bezkręgowce i owoce, najbardziej w okresie jesieni i zimy lubi owoce jarzębiny i jałowca- przez co kiedyś był uznawany za rarytas kulinarny, gdyż z natury był doprawiony a jego mięso cechowało się niezwykłym smakiem oraz aromatem. Jednak zdecydowanie bardziej preferuje różne robale, owady, dżdżownice itd.
Samica składa 5-6 jaj o kolorze niebieskozielonym, nakrapianych rdzawo brązowymi ciapkami.
Okresy przelotów
Przylot: III-IV
Odlot: X-IX
Gatunek licznie zimujący w kraju
Ciekawostki
- Rzadki jak na ptaki śpiewające zwyczaj atakowania i przeganiania intruza w grupie. I to często znacznie większego przeciwnika. Ich główną bronią jest KUPA!! Tak, tak gdy taki wróg zbliża się do nich to robią nalot i bombardują intruza swoimi odchodami.
- Kwiczoł był ptakiem łownym, przez co znacznie uszczuplono jego populacje, po wojnie zakazano wyłapywania go przy pomocy siatek i został jako cel dla strzelb, jednak nie cieszył się wielką popularnością, gdyż myśliwym szkoda było amunicji, na bądź co bądź może i łownego ptaka ale bardzo małego, a trafić po kilku kielichach, rzecz niemożliwa ;) Dopiero w 1995 roku został objęty ochroną całkowitą.
- Gdy przyrządzano kwiczoły, z racji żołądków wypełnionych owocami nie patroszono ich, i pieczono w całości dla lepszego smaku.
- Zdarzały się przypadki, że kwiczoły dosłownie zestrzeliły, a właściwie zasrały przeciwnika na amen. Opryskały drapieżnego ptaka odchodami a ten spadł i się zabił, lub roztrząsnął o drzewo, budynek itd.
Komentarze
Prześlij komentarz