Ekstremalna Alaska

http://ecx.images-amazon.com/images/I/51XcTnG1eyL._SX300_.jpg

Ekstremalna Alaska(alaska the last frontier) to jeden z najlepszych programów pokazujących jak wygląda życie na Alasce.Ale nie z punktu widzenia podróżnika tylko ludzi mieszkających tam na stałe,żyjących z tego co wyhodują i upolują. W programie oglądamy przygody rodziny Klicher`ów. Która hoduje krowy i inne zwierzęta.
Pokazane są również polowania(nie zawsze udane)w jednym z najbardziej dzikim i niebezpiecznym miejscu na ziemi jakim jest Alaska.
Oglądając ten program można się przekonać,że to co z perspektywy fotela wydaje się nam łatwą i przyjemną przygodą, w rzeczywistości jest to brutalna walka o przetrwanie. A największym zagrożeniem dla Klicher`ów jest niedźwiedź który zabija im krowy-najważniejsze zwierzęta jakie mają.
Mimo to udaje się im wieść wspaniałe życie na Alasce.

Program nie przekazuje patentów survivalowych ale dla dobrego obserwatora jest ich tam mnóstwo począwszy od wędkarskich czy myśliwskich a skończywszy na zwykłych pracach remontowych. Cały program jest świetnie nakręcony, mnóstwo wspaniałych ujęć. Dodatkowo dużym atutem tego programu jest humor z jakim podchodzą do życia bohaterowie i niezła ścieżka dźwiękowa.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Góry Bucegi i ich tajemnice

M imo sporego opóźnienia przez zabawy w offroad zwykłym SUVem, dotarliśmy w góry Bucegi. Piękne pasmo, skrywające wiele tajemnic i ciekawostek. Według niektórych badaczy tereny te zamieszkiwała nieznana cywilizacja i to podobno jeszcze ta sprzed wielkiego potopu - Atlantydzi, a może kosmici? Tego jeszcze nikt nie wyjaśnił. Ale jedno jest pewne, według wielu publikacji góry te coś kryją, coś co jest silnie pilnowane przez rząd rumuński, amerykański i Watykan! W góry dotarliśmy późnym popołudniem, więc nie tracąc czasu, błyskawicznie ruszyliśmy w teren, by zobaczyć sfinksa i nie tylko. Od parkingu towarzyszył nam bardzo sympatyczny psiak, mały kundelek, bał się i nie dał się pogłaskać, ale dzielnie szedł cały czas obok nas. Góry Bucegi są piękne, skały, łąki, sporadyczny śnieg i silny wiatr towarzyszą nam cały czas, aż do samej skały, która nosi nazwę sfinks. Skała faktycznie przypomina pod pewnym kątem sfinksa. Ale ciekawsza jest teoria, skąd ten kształt. Jest bowiem pewna grupa ludzi

Czytaj więcej

Moja pierwsza linia EDC

N ie wiem jak wy ale ja bez noża czuję się nagi. Zawsze mam przy sobie jednak poza tym warto nosić jeszcze parę przydatnych drobiazgów które znacznie ułatwiają życie a czasem mogą nam lub komuś uratować dupsko. I tu idealną sprawą jest zestaw EDC-every day carry czyli wszystko co dźwigamy codziennie. Wariantów,wielkości i wielu innych pierdół jest tyle co nosicieli EDC każdy musi stworzyć wersję dostosowaną do swoich potrzeb. Mój jeśli wziąć wszystkie 3 linie to co mam w kieszeniach to co w ładownicy na pasie to co w plecaku/torbie To można stwierdzić,że jest tego naprawdę sporo. No ale lepiej coś mieć niż potem żałować,ze się niema. Pierwsze 2 linie mam praktycznie codziennie przy sobie. Wyjątek to moment gdy trzeba się wdziać w garnitur i wtedy wielkie ubolewanie,że nie mogę wziąć swoich zabawek. Na szczęście mam i na to sposób ale to będzie osobny post. Trzecie linia to plecak z nieco większymi rzeczami-mam to wszystko często przy sobie ale nie zawsze. Wszystki

Czytaj więcej

Karkonosze Noworocznie-relacja

N ajwyższy czas na relację z wypadu w Karkonosze-od powrotu minął już prawie tydzień a ja się obijam :P Więc tak pomysł na ten wypad zrodził się po przejrzeniu katalogu jednej z firm outdoorowych-mianowicie jacka wolfskiego. Była tam opisana całkiem fajna wyrypa w Karkonosze z noclegiem w super wiacie. Pomyślałem ok Karkonosze 5/6 dni i może wyciągniemy(ten sam skład ekipy co zazwyczaj ;) trasę ok 100km. Oczywiście jak to zwykle bywa góry i natura zmuszają do modyfikacji planów i tak też ze 100km zostało 50 ale za to jakie warunki i przygody. Ale zaczniemy od początku. Tym razem zamiast autem pojechaliśmy pociągiem-tak swoja drogą nie wiem dlaczego odcinek 300km jedzie się ponad 8 godzin. No ale wracając do wypadu koło 9 31 stycznia wylądowaliśmy w Szklarskiej-Porębie i od razu nie cackając się ruszyliśmy na Halę Szrenicką. Po drodze jeden postój i krótka pogawędka z innymi piechurami i dalej w drogę tuż przed samą halą dogonił nas naprawdę spoko gościu(sorry zapomniałem imien

Czytaj więcej

Człowiek z buszu

Szukaj na tym blogu