Człowiek z buszu

C zęść z Was zapewne wie, że od kilku tygodni można gdzieniegdzie biwakować na legalu. Lasy ruszyły projekt  pilotażowy udostępniający tereny do biwakowania itd. na razie można spać po krzakach jedynie na wybranych terenach w niektórych kompleksach promocyjnych, ale możliwe, że za rok program poszerzy się o inne obszary pod dyrekcją LP. My mamy to szczęście, że w okolicy Poznania jest sporo LKP z obszarami biwakowymi :) I tak też w miniony weekend ruszyliśmy z Anią sprawdzić jeden z nich. Pogoda nie rozpieszczała, deszcz, dość ciepło ( cały czas +/- + 5*C) ruszyliśmy do Puszczy Noteckiej, a konkretniej do nadleśnictwa Karwin, trasa krótka bo biwak bez spiny nad urokliwym jeziorem.  Rano pobudka i kilku kilometrowy marsz do auta.

D ziś nieco inaczej bo recenzja w postaci filmu, motyw przewodni to plecak Graundhog od predathor.pl , ale słów kilka o Starym Wspaniałym Świec ie i demarpie :)

P uch, super materiał, ale wymaga od użytkownika wysokiej kultury turystycznej ;) O tym jak zadbać o swój sprzęt puchowy, o mitach i zaletach  puchu opowiem wam w dzisiejszym odcinku ;)

N ie wiem jak Wy ale ja bez paska w spodniach nie wychodzę z domu. I to nie tylko dlatego, że jestem nie wymiarowy: wysoki, chudy, przez co wszystkie gacie spadają mi z dupy :P  Ale też dlatego, że lubię mieć na pasku kaburę z toolem, czy innym scyzorykiem, lub jakiś fixed ;) Od lat używałem dzień w dzień w ciężkiego pasa z klamrą cobra, mocny, wygodny ale masa robiły swoje a do tego momentami ograniczona możliwość użytkowania w niektórych miejscach Spowodowały, że szukałem czegoś lekkiego i bez metalu. I tak też już od dłuższego czasu (jakoś ponad rok) dzień w dzień, towarzyszy mi pas od Strider Adventure Gear, który nie dość, że może być noszony wszędzie, to jest naprawdę lekki i mocny, dzięki czemu możemy założyć na pasku ładownice, duży nóż itd. bez obawy, że spodnie nam zjadą i uraczymy świat widokiem naszego tyłka :P Pas zapinany jest na rzep, dzięki czemu umożliwia płynną regulację obwodu i mocno trzyma spodnie na miejscu, ponadto dzięki temu, że nie posiada element

D ziś jest wielki dzień! Gdyż to właśnie dziś rusza program pilotażowy Lasów Państwowych umożliwiający biwakowanie! Tak od dziś można na legalu spać w lesie. Na razie jeszcze nie wszędzie, jedynie na obszarach wyznaczonych przez LP.  Obszary te zostały wytyczone w Leśnych Kompleksach Promocyjnych, na szczęście sprawa jest rozwojowa, więc jeśli pilotaż się uda, a ludzie - czyli my - uszanujemy dobrą wolę LP i przyrodę, jest szansa na rozwój akcji na całą Polskę i powstanie polskiego odpowiednika skandynawskiego prawa do biwakowania. My mamy to szczęście, że w niedalekiej okolicy jest kilka obszarów objętych pilotażem :) Co więcej niedługo będę miał okazję spotkać się z  RDLP Poznań i rozmawiać o projekcie. By sprawdzić, gdzie są obszary udostępnione do biwakowania należy wejść na stronę  https://www.bdl.lasy.gov.pl/portal/mapy?fbclid=IwAR0_7Ia1SvDctKcERPyCBvVy4AEQ1eNwl8Sl60z2awg7FKfla52xmPxEZQw Lub w aplikacji Bank Danych o Lasach. Kolejnym krokiem jest wybranie map B

Film z ostatniego wypadu w góry.

O to przed Wami pierwsza recenzja noża na naszym kanale ;)

K rótka relacja z krótkiego wyjazdu do Uroczyska Zgierzynka.

P oranek rześki i słoneczny nastroił nas mega pozytywnie. Sprawnie się ogarniamy i najpierw lecimy kawałek na zachód do niezwykłego rezerwatu ptactwa. Bardzo cennego obszaru, gdyż jest objęty ochroną i patronatem międzynarodowych organizacji birdwatcherskich. Rezerwat Flói położony kawałek od Eyrarbakki jest malutkim obszarem, gdzie można spotkać wiele gatunków ptaków. Ścieżka liczy zaledwie 2 km, ale łatwo się zgubić wśród wysokich traw i wydłużyć wycieczkę ;) Początek i koniec szlaku jest na parkingu, na którym do dyspozycji turystów jest wychodek i czatownia, która pomieści kilka osób i pozwala wygodnie oglądać naturę nawet podczas islandzkiego załamania pogody. Ruszamy na ścieżkę i już po kilku metrach możemy podziwiać z bliska, nury rdzawoszyje, krwawodzioby, łabędzie i wiele innych gatunków. Trasa przyjemna, lecz słabo oznaczona, a liczne ścieżki wydeptane przez owce nie ułatwiają orientacji. Szlak jest oznaczony co kilkadziesiąt metrów małym patykiem z czerwonym końcem. P