Człowiek z buszu

Z nacie to uczucie, gdy otwieracie jakąś paczkę i już wiecie, że to jest to. Że dzięki temu twoje przygody staną się jeszcze fajniejsze? Ja tak miałem otwierając paczkę od CUMULUS a a w było 800g szczęścia czyli śpiwór Liteline 400. Od pierwszego wejrzenia zakochałem się w nim, ta lekkość, ta kompresja i ta termika! Po prostu bajka, oczywiście tak można powiedzieć o każdym śpiworze puchowym. Ale co polski producent to polski producent i to ze świetnym kontaktem - firma wychodzi na przeciw klienta :) Z racji, że jestem długi (190 cm) to byłem zmuszony zamówić wersję custom. Żaden problem, śpiwór wydłużony o jedną komorę i teraz śpię jak król. Co więcej, takie przeróbki pochłaniają sporo czasu, jednak dzięki sprawnemu kontaktowi udało się śpiworek ogarnąć w niecałe 2 tygodnie :) Poza przedłużeniem można zrobić dosłownie wszystko, dać mniej puchu albo więcej, zmienić kolor, materiał, zamek i co kto chce. Zanim przejdziemy do sedna to omówmy dlaczego wybór padł akurat na ten mo

K ażdy bez znaczenia czy duży czy mały lubi siedzieć przy ognisku, ale nie zawsze jest to możliwe, chyba wszyscy lubą też ciepłą strawę po całym dniu łazęgi. Co gdy nie można sobie pozwolić na ognisko? Żaden problem gdyż na rynku jest sporo różnych kuchenek. Powiecie, że gaz, czy inne paliwo to nie to samo co płonące patyki, zgadzam się z tym w 100% . Ale da się pogodzić bezpieczną kuchenkę z ogniskiem. Jest proste rozwiązanie kuchenka survivalowa, piecyk zwał jak zwał, obecnie na rynku mamy sporo tego typu produktów, jednym z nich jest kuchenka kocher V2 firmy Demarpa . Klasyczna kuchenka survivalowa, kilka blaszek, składamy i można palić. Niby to samo co w każdej innej podobnej konstrukcji. Ale jest jedna duża, wręcz olbrzymia zaleta V2 nad innymi podobnymi produktami, z którymi wcześniej miałem do czynienia. Chodzi o rozmiar, kuchenka demarpy jest nieco większa od innych, co umożliwia palenie większymi patykami, wręcz małymi konarami, duże wejścia boczne ułatwiają dokładanie

C ovid 19 nie powstrzymał nas od spędzenia majówki w pięknych okolicznościach Borów Tucholskich. W piątek popołudniu zameldowaliśmy się w Gołąbku na parkingu by po chwili ruszyć na szlak. Czemu po południu a nie rankiem? A bo życie nauczyciela w czasie nauczania zdalnego jest przesrane. Ania ryła cały tydzień, prawie całą dobę, by wszystko ogarnąć, przygotować, sprawdzić, pomóc dzieciakom itd. po prostu by mieć wolny weekend. Wracając do naszej wycieczki, pierwsze kroki skierowaliśmy na ścieżkę po parku dendrologicznym, zobaczyliśmy wiele ciekawych gatunków, niespotykanych w zwykłych lasach. Kolejnym naszym celem była ścieżka edukacyjna Jelenia Wyspa. Ścieżka przepiękna, rzeczka, bagniska, super las! Nic tylko wędrować. W połowie trasy jest spora wieża obserwacyjna, widok robi wrażenie, można by na niej siedzieć cały dzień i by się nie znudziło ;) Nas jednak goni czas. Podczas wędrówki nie dość, że podziwiamy piękną przyrodę to jeszcze mamy okazję dowiedzieć się wielu