Człowiek z buszu

 J ak jechaliśmy do Szwecji, mocno frapowała nas kwestia przewozu rowerów, w sumie dość trudno znaleźć też przejrzyste informacje, jak to wygląda, więc dziś już jako mądrzejsi podzielimy się z Wami swoja widzą.  Ogólnie nią ma się czego bać, to wcale nie jest takie straszne i trudne, ale można się zgubić. Ogólnie z naszych doświadczeń wynika, że obsługa załadunku działa sprawnie, jest bardzo pomocna itd. Dlatego naprawdę na luzie można to przejść.  To o czym należy bezwzględnie pamiętać to bezpieczeństwo, dlatego warto wyposażyć rower w oświetlenie i siebie w kamizelki, bez nich możemy nie zostać wpuszczeni na pokład promu.  Opcji na przewóz rowerów promem jest kilka. Można korzystać z bagażnika na swoim samochodzie, w takim przypadku należy pamiętać przy zakupie biletów o uwzględnieniu tego, bo auto albo będzie wyższe, albo dłuższe. Co wpływa na ceny biletów.  Bardziej problematyczne wydaje się wjechanie na prom samym rowerem wyposażonym w sakwy i tu są dwa war...

 O landia nas wykończyła i dobiła, było naprawdę ciężko. Pięknie, ale ciężko. ( Tu przeczytacie 1 część relacji ) Po wjechaniu na ląd i przejechaniu kilkudziesięciu kilometrów zaczęły się lasy. Czyli to, czego chcieliśmy od Szwecji, lasy, bujne i zielone, do tego liczne jeziora. Przez praktycznie 3 dni nie wyjechaliśmy z tej północnej dżungli. Naprawdę miło pokonywało się kolejne kilometry, nawet udało się spotkać klępę z łoszakiem! Było to jedyne spotkanie z symbolem Szwecji, mimo że spędziliśmy sporo czasu w siodłach przemierzając lasy, jeziora itd.  Ciekawe było to, że mimo iż według map jezior było naprawdę sporo, to tylko nad jednym była plaża. Co tam plaża, do jednego było dojście. Pozostałe, które były naprawdę blisko drogi były zadrzewione, zero zjazdów itd. Więc udało się zrobić jedynie jedną kąpiel w dzikim jeziorku.  Pierwszy nocleg zarobiliśmy w lesie między głazami, gdzie o jeden ktoś oparł rower i go tak zostawił. Wiele lat temu, bo już stał się częścią lasu...