Człowiek z buszu

  P oczątek wiosny to czas ptaków, wszystko rodzi się do życia. Robi się ciepło, zielono i przyjemnie. A jednym z niezawodnych zwiastunów tej moim zdaniem najlepszej pory roku są żurawie. Uwielbiam gdy na końcówce zimy słychać nad polami i lasami ich charakterystyczny śpiew, który nazywany jest klangorem. Oczywiście słychać go też na koniec lata, ale teraz na początku miesiąca życia nie martwmy się tym ;) Wracając ostatnio z biwaku w Puszczy Noteckiej postanowiliśmy wrócić autem do Poznania nieco inną drogą przez miejscowość Cerekwica, gdzie jest pole na którym prawie zawsze są jakieś zwierzęta i tym razem się nie zawiedliśmy. Kawałek od naszego auta mieliśmy okazję oglądać stado żurawi w wiosennych harcach.  Dlatego dziś kilka ciekawostek na temat żurawi: Żurawie to najwyższe ptaki latające, żuraw indyjski osiąga aż 180 cm wzrostu. W trakcie lotu żurawie napinają i wyciągają maksymalnie szyję do przodu, całkiem inaczej niż np. względnie podobna czapla Podczas lotu nad Himalajami osiąg

S ą takie rzeczy, które warto zrobić, ale nie ma na nie czasu albo chcemy je zrobić, ale szkoda nam całego wolnego na jedną rzecz. Postanowiliśmy ruszyć długo już planowanym szlakiem, ale podzielić go na dwa albo i trzy etapy. Szlak zielony ze Szklarskiej Poręby do Wałbrzycha albo jak kto woli odwrotnie to dość krótki szlak długodystansowy. Jego łączna długość to 111 km. Postanowiliśmy go podzielić na kilka weekendowych etapów, by odpocząć i przejść go na luzie. Na pierwszy etap padł odcinek przez Sudety Wałbrzyskie. Trasa niezbyt ciekawa, szlak zaczynający się na dworcu w Wałbrzychu w większości wiedzie drogami aż do schroniska Andrzejówka. Nam niestety pogoda pierwszego dnia nie dopisała. Mimo że wyjazd był w połowie stycznia, to po wyjściu z pociągu złapał nas deszcz, po drodze na zmianę mieliśmy ulewę, deszcz, ulewę, gradobicie, na śnieżycy kończąc.  Wadą zielonego szlaku, a właściwie jego początkowego odcinka jest większość trasy biegnącej drogami, w dobrą pogodę to tylko mały min