Człowiek z buszu

 R umunia to jak nietrudno się domyślić kraj niezwykły, pełen kontrastów i miejsc wyjętych z baśni. Jednym z tych miejsc jest samotny klasztor położony na przełęczy Prislop. Z obu stron wiedzie do niego kręta jak diabli droga. Dziś to świetny, gładki i nowy asfalt, ale jeszcze do niedawna dziurawa szosa.    Miejsce piękne, magiczne i puste. Aura, która towarzyszyła nam podczas pobytu tylko dopełniała bajkową scenerię. Typowa dla regionu architektura, surowa przyroda, deszczowe chmury i scena z filmu przygodowego czy fantasy gotowa. Klasztor otoczony jest szczytami gór będących częścią Karpat Wschodnich. Dookoła jest pusto, można zauważyć tylko kilka rozpadających się budynków (dawnych schronisk i barów) plus kilka straganów. Nie wiemy, ilu turystów tam bywa. Podczas naszego ponad godzinnego pobytu w okolicy nie widzieliśmy żadnej wycieczki. Gdybyśmy mieli więcej czasu i lepszą pogodę, to z pewnością skorzystalibyśmy z kilku szlaków. Nie ma ich zbyt wiele, ale podobno są bardzo ciekawe

 C zęść z Was zapewne wie, że niedawno wróciliśmy z naszej rumuńskiej eskapady. Tym razem odchodzimy od typowej relacji na rzecz opisu ciekawych miejsc z dodatkiem naszych przygód. Na początek serii wpisów atrakcja z pierwszego pełnego dnia na rumuńskiej ziemi. Po kilkunastu godzinach w samochodzie i przejechaniu kilku granic zmęczeni padliśmy na pysk w pensjonacie, było już ciemno, późno i wszystko jedno. Rankiem po śniadaniu ruszyliśmy zwiedzać. Urocza mała wioska, gdzie czas płynie wolniej, a może i stoi w miejscu. Cisza, spokój, taka właśnie jest Sapanta. Wieś cieszy się popularnością wśród turystów z racji Wesołego Cmentarza, miejsca pochówku wyjątkowego na skalę Europy i świata. Niekonwencjonalne podejście do upamiętniania zmarłych rozpoczął miejscowy rzeźbiarz Ioan Stan Patras w 1935 roku. Wtedy z przypływu weny  powstał pierwszy wesoły i kolorowy nagrobek. Pomysł spodobał się miejscowym tak, że wesołe groby są kultywowane do dziś.  Typowy wesoły nagrobek to kolorowa tablica opo